ΘΕΟΔΩΡΑ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ

Ποια είναι η ιστορία σου και η ιστορία των MEUF;

Μεγάλωσα στο Ναύπλιο. Θυμάμαι την ώρα του μαθήματος να σχεδιάζω στο θρανίο φορέματα (η κολλητή μου, μου έλεγε πως σχεδίαζα νυφικά). Δεν ήθελα να δώσω πανελλήνιες εξετάσεις. Ήθελα να γίνω μεταφράστρια στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στην Κέρκυρα. Οι εξετάσεις ήταν τον Σεπτέμβριο. Θυμάμαι τα καλοκαίρια να διαβάζω μέχρι αργά, ενώ οι φίλοι και η οικογένειά μου ήταν διακοπές. Δεν τα κατάφερα και αποφάσισα να ολοκληρώσω τις σπουδές αυτές στο μεταφραστικό τμήμα της Γαλλικής Ακαδημίας στην Αθήνα.

Απ’ ότι φαίνεται, η μόδα “μου έκλεινε το μάτι” και εντελώς ενστικτωδώς αποφάσισα να γραφτώ στη σχολή Βελουδάκη. Το πρωί δίδασκα γαλλικά στη σχολή τουριστικών επαγγελμάτων στην Ανάβυσσο και το απόγευμα φοιτούσα στη σχολή. Από εκείνη τη στιγμή και έπειτα, έγιναν όλα κάπως μαγικά. Συναντήθηκα και εργάστηκα για τη Λουκία για δέκα χρόνια. Εκεί, έμαθα πιστεύω, τι σημαίνει μόδα. Αισθάνομαι πολύ τυχερή γι’ αυτή την εμπειρία. Όταν αποφάσισα να κλείσει αυτός ο κύκλος, θυμάμαι να προσπαθώ να πειραματίζομαι με το πατρόν και να φτιάχνω τα πρώτα δικά μου ρούχα.

H αγάπη μου για τη γαλλική γλώσσα συνάντησε την αγάπη για τη μόδα και με αυτό τον τρόπο “γεννήθηκαν” τα MEUF. MEUF στη γαλλική αργκό σημαίνει γυναίκα, κορίτσι, γκόμενα και είναι αναγραμματισμός της λέξης femme (γυναίκα). Από τότε έχουν περάσει πέντε χρόνια και επτά συλλογές. Όλα συνέβησαν αυθόρμητα, χωρίς κανένα πλάνο. Ο τρόπος αυτός, πιστεύω, με βοήθησε να συνεχίσω. Η αγάπη και η εμμονή για κάτι που κάνω αυτή τη στιγμή.

Ποιο είναι το παρόν του brand;

Έχοντας στο αρχείο μου κάποια παλιά υφάσματα, τα περισσότερα από αυτά δεν προορίζονταν για ρούχα, ξεκίνησα να τα συνδυάζω μεταξύ τους. Αυτό που προέκυπτε σαν σχήμα με οδηγούσε σε μια σιλουέτα. Με αυτόν τον τρόπο συνεχίζω μέχρι τώρα να δουλεύω μια συλλογή. Με ενδιαφέρουν περισσότερο οι υφές και η χρωματική γκάμα που τη χαρακτηρίζουν. Γι’ αυτό το λόγο, δεν ξεκινώ σχεδιάζοντας, αλλά συγκεντρώνοντας πρώτα διαφορετικά υλικά, υφές και χρώματα. Μου αρέσει να φτιάχνω από την αρχή ένα ύφασμα, είτε με την τεχνική του πλισέ, του patchwork, του στένσιλ, του κεντήματος, του απλικαρίσματος, είτε του να βάζω ρέλι ανάμεσα στις ραφές του ρούχου και με αυτόν τον τρόπο να προκύπτει ένα νέο σχήμα μέσα στο ήδη υπάρχον ρούχο. Η πρώτη συλλογή είχε μόνο μαύρο χρώμα, αλλά διαφορετικές υφές: μουσελίνα, ζωρζέτα, μαλλί, σουέντ. Με τον καιρό προσπαθώ να γίνομαι ακόμη πιο αφαιρετική, ωστόσο σε κάθε ρούχο υπάρχει το στοιχείο του χειροποίητου, όπως στις δύο τελευταίες συλλογές όπου χρησιμοποιώ το πλεκτό.

Και το μέλλον;

Μου είναι λίγο δύσκολο να σκεφτώ το μέλλον. Αυτό που εύχομαι, είναι να συνεχίσω να αγαπώ με την ίδια ένταση, αυτό που κάνω. Μόνο έτσι, αφήνοντας χώρο, δίνεις την ευκαιρία στο “καινούριο” και στο διαφορετικό.